Piramidespelen en zo

Bernard Madoff heeft vandaag 150-jaar gevangenis straf gekregen. 150 jaar... 150 jaar... Ik weet nog niet wat ik belangrijker vind; het hoofdtelwoord 150 of het zelfstandig naamwoord jaar. De combinatie is briljant! Ik ken niet zo veel mensen van 150 jaar of ouder. Wel mensen die zich zo oud gedragen, maar daar gaat het hier nu niet om. 150 jaar. Gewéldig. Dit doet erg recht aan alle bedrogen en belogen mensen. Haha, die Bernard Madoff, die moet lekker lang zitten. Haha. Ik hoor het mensen zeggen en ik heb ook wel ergens een gevoel van genoegdoening. Maar wat is genoeg? Die 150 jaar is net zo min te snappen als al die miljarden $$$ die hij heeft weten te ontfutselen. Hadden we hem niet meteen 1492 jaar kunnen geven?

MainMenu (freeware)

Zo eens in de drie maanden doet zich iets voor op mijn Mac waardoor ik terugval op MainMenu. Niet dat het allemaal onoverkomelijk is, het is gewoon makkelijker om via het menu een aantal Unix-achtige zaken te verrichten die anders via de commandoregel plaats moeten vinden. En het klopt: ik ben liever lui dan moe. Na het starten verschijnt in de menu-balk een +-teken middenin een rechthoek met afgeronde hoeken.

In het menu vind je allerlei systeem zaken terug. Bijvoorbeeld de SpotLight database opnieuw opbouwen als-ie niet meer goed werkt; de (systeem) logfiles opschonen waarin van alles en nog wat wordt bijgehouden; de Finder opnieuw opstarten enz. Het gaat allemaal zo veel makkelijker met MainMenu. Neem daarbij de Growl-integratie (welk Mac-programma heeft dat eigenlijk niet, anno 2009?!).

Sinds kort is MainMenu overgenomen door een nieuw bedrijf. Er is geen nieuwere versie verschenen, in welk geval het nog steeds freeware is. Het zou me echter niet verbazen als het shareware worden gaat. In dat geval kan je nog altijd terugvallen op programma's als Onyx. Dat kan veel meer, is freeware maar om een of andere onverklaarbare reden gaat hier nog steeds mijn voorkeur naar uit.

Little Snitch ($)

Bijna elke software die je installeert, gebruikt of zelfs maar aanraakt is een soort Paard van Troje. Je denkt heerlijk, leuk, crea-de-bea bezig te zijn op je PC, maar o o oh, wat gebeurt daar allemaal? De software vraagt, de eerste keer dat je het start, meestal nog of er op internet naar een nieuwere versie gezocht moet worden. Handig dat je daar zelf niet aan hoeft te denken. Maar is dat het enige wat onderwater gebeurd? Apple eigen iLife b.v. vraagt er niet eens om, maar belt gewoon naar huis om even te kijken om... ja wat eigenlijk? Bij het opstarten, hulp pagina's met QuickTime filmpjes te tonen. Maar wordt er ook niet geturfd of er illegale versies in omloop zijn?

MicroSoft had er eertijds geen moeite mee dat er illegale kopieën werden gebruikt voor het besturingssysteem Windows. Het zorgde er immers alleen maar voor dat de software zich als de beroemde olievlek over het water verspreidde. Sinds enkele jaren probeert men koortsachtig alsnog te incasseren middels technieken als GWA. Je denkt een veiligheidspatch binnen te halen, maar dan blijkt daarna dat Windows niet meer goed werkt. Slechts als Crippleware of NagWare. Maar wat heeft dat te maken met zoiets moois als Little Snitch van de Duitse firma ObDev?

Een Mac heeft standaard de beschikking over een inkomende firewall die ongewenste indringers buiten de deur houdt. Maar uit het stukje hierboven moge duidelijk zijn dat een uitgaande firewall ook wel zijn diensten kan bewijzen. Little Snitch laat jou daar op een Mac-vriendelijke manier mee omgaan. Zodra een programma verbinding wil opzetten naar het internet, komt er een scherm Little Snitch tussenbeide om te vragen wat te doen: éénmalig doorlaten/weigeren of voortaan altijd doorlaten/weigeren met nog wat fijn afstemmingen. En het is zo bont te maken als je zelf wilt, maar het hoeft niet.

Propageer ik illegaal gebruik van software omdat je je als een schim op internet kan bewegen? Hoewel aan dat laatste niets verkeerd is (men weet toch al zoveel van iedereen) ben ik van mening dat programma's niet zonder jouw medeweten méér mogen doen dan dat je van ze mag verwachten. Dus niet vijf of acht verbindingen opzetten naar allerlei reclame sites, je PC afzoeken naar cookies om persoonlijke pop-ups voor je kiezen te smijten. Of irritant zeggen dat er een (betaalde) upgrade is, die je helemaal niet wilt. Zoals bv. laatst bij mijn Wacom tekentablet het geval bleek. Little Snitch laat perfect alle software die ik gebruik door. Bijna altijd is er een open source of freeware alternatief beschikbaar. En ja, ook trek ik mijn credit card, speciaal voor software aankopen. Little Snitch is daar zo één van die mijn bewegingen net iets anoniemer maakt. Wat mij betreft een must!

MJ no more

Tanja en ik hebben de Volkskrant. Beter gezegd: zij heeft papieren versie van de Volkskrant, ik lees de digitale versie vk.nl. Maar vanmorgen is het toch fijn om een tastbaar exemplaar in handen te hebben als de nieuwswaarde bovengemiddeld is. Je laat je eens achterover zakken in je gemakkelijkste stoel, vouwt de krant uit zodat je in één oogopslag het gehele artikel kunt overzien zodat de volle ernst volledig tot je kan doordringen. MJ is niet meer.

Ik heb nooit wat gehad met MJ. Ik had het toen meer met artiesten als Madness, Men at Work en dergelijke. Eigenlijk voor elke andere artiest, behalve MJ. Want daar waren mijn zussen al voor. En de hele wereld. Dus was ik tegen MJ. Objectief gezien maakte hij heel dansbare, gave muziek en pas op latere leeftijd kon ik hem ook waarderen. Dat durf ik nu wel toe te geven. Geert Vermeulen van De Nieuwe Snaar deed in hun toneelshow Hackádja de Moonwalk van MJ perfect na. Ook op videoclip gebied heeft hij 't een en ander betekend en anderen geïnspireerd. Maar een blog is niet objectief. Objectieve blogs zijn saai, boring en meer van dat. Dus volhard ik in mijn oude opvatting: who the fuck is MJ?

Voor mij is er maar MJ. Het liefje van Spiderman die hij maar niet kan krijgen, want dat ging zo in die dagen. Smachter-die-smacht... hmmm... hop weer een nieuwe comic. Misschien dat deze week...

Google, hun VOIP-dienst en privacy...

Op internet kun je lezen dat Google bezig is met een op te zetten VOIP-dienst. Bellen over internet dus. Bijna iedere Nederlander maakt daar al min of meer gebruik van, bewust of onbewust via internet/bel/tv-combi-pakketten van Tele2, Ziggo of KPN. En die krijgen straks dus een geduchte concurrent er bij.

Probeer me koortsachtig voor te stellen hoe deze nieuwe Google-dienst zal gaan verlopen:

• dit gesprek wordt mede mogelijk gemaakt door onze sponsor ...
• we onderbreken nu even dit gesprek voor reclame en zijn zo bij u terug ...
• zodra je het woord 'hoofdpijn' laat vallen, komt de boodschap (via wisselgesprek?) 'Met Saridon bent u snel van uw hoofdpijn af'.
• meld je dat je last hebt van ernstige buikloop kan het gevolg zijn dat de huisarts wordt ingeschakeld om uitdroging te voorkomen, maar je zou ook wel eens een pak Pampers thuis gestuurd kunnen krijgen.
• héél zachtjes hoor je op de achtergrond, dwars door je gesprek heen, allerlei reclame. Als zachte maar o zo irritante ruis.

Ik ben in veel gevallen erg blij met Google. Niet in de laatste plaats doordat ik gebruik kan maken van deze gratis blog. Internet is een stuk makkelijker doorzoekbaar geworden met Google en hun mail-dienst zou ik niet willen missen. Maar er zit iets vervelends bij succesvolle bedrijven dat bij tijd en wijle bij mij onwillekeurig naar boven komt. Ze weten al zo veel van iedereen. Zoekopdrachten worden van iedereen tot in lengte der dagen opgeslagen. Leuk als er weer een McCarty tijdperk komt. Als ik mail dat "ik ben gevallen" staan aan de linker- of rechterkant annonces van loop-hulpmiddelen. Hun Google-Docs is even briljant als eng en gaat in dezelfde categorie als het zoeken; ze wéten wat je bezig houdt. En nu dus ook mijn telefoon gesprekken aftappen? Ik vrees dat ik er niet aan ontkom, want hoewel ik naar tevredenheid bel via xs4all, blijft het maar de vraag hoe de andere kant is aangesloten...

Wat te doen bij volle schijven?

Als storage beheerder heb ik op mijn werk een aantal NetApp-systemen onder mijn hoede. Vergelijk ze voor het gemak maar met de thuis-NAS-systemen die je steeds meer om je heen ziet. Bedenkt wel dat het bij NetApp gaat over professionele hardware die 1000-den gebruikers aan kan. Sinds een paar weken ben ik bezig geweest met het fenomeen disk deduplication. Voorheen heette dit A-SIS en was het een betaald product; tegenwoordig wordt het gratis geleverd (vraag er naar bij je toeleverancier!).

Het systematisch ontdubbelen van dubbele voorkomens van blokken op schijf. Als u mij nog volgt (bedankt daarvoor), dan zal ik proberen zonder te technisch te worden, uitleggen wat dat inhoudt. Volgens NetApp houdt het in dat alle aanwezige data slechts éénmaal op wordt geslagen op schijf. Zijn er dus twee of meer dezelfde PowerPoint presentaties aanwezig of films, dan wordt er tijdens de deduplicatie één fysiek verwijderd (zie ook het plaatje); de andere wordt benaderd via een extra verwijzing. A.d.h.v. opgebouwde meta-data worden toegangsrechten e.d. apart bijgehouden; die kunnen immers per gebruiker voor hetzelfde bestand verschillen. Uiteindelijk merkt de (eind)gebruiker er niets van en profiteert slechts de beheerder, annex eigenaar van het geheel, afhankelijk van het bereikte percentage deduplicatie.

Natuurlijk gaan ook hier de kosten voor de baat uit. Op het moment dat je begint met het ontdubbelen van de data, moet je eerst schijfruimte inleveren omdat de hele schijf doorlopen moet worden van A tot Z. Er moet metadata moet worden aangemaakt, vingerafdrukken van unieke schijfblokken gemaakt moeten worden enz. Dus je moet er mee beginnen voordat je hele schijf tjokvol zit. Daarna worden allen dubbele schijfblokken rücksichtslos verwijdert in een sneltreinvaart, wat fysiek schijfruimte oplevert! Let wel: er vindt geen disk compressie plaats wat je nog wel eens deed onder Windows. Compressie vereist weer een heel snelle processor om weer terug te lezen. Het is voorwaar geen sinecure als hardware zich hiervoor opwerpt, maar zoals gezegd doet NetApp dat; goed en snel. Op een schijf van ruim 1,2TB wordt ruim 170GB gewonnen en schijven van 3,5TB levert besparingen op van 600GB. Afhankelijk van het type data bespaar je tussen de 12-28% schijfruimte; het klinkt bijna te mooi om waar te zijn.

Als je nu bedenkt dat dit soort technologie, zoals zo vaak, binnen enkele jaren zich ook in de huiskamer gaat begeven breken er mooie tijden voor ons aan. We kunnen met een gerust hart onze harde schijven laten verslonzen. Nooit meer opruimen op schijf, met het risico dat we per ongeluk zaken weggooien die niet weg mochten ("Welke @!$@#% heeft &%*$@ de vakantiefoto's weggegooid!"). MP3's of DVD's die in ieders thuismap staan; we blijven er straks van af en laten onze computers gewoon zelf hun bende opruimen. Ik kan niet wachten tot het zover is!

Met het mes op tafel

Afgelopen zondag heb ik voor het eerst in mijn leven een TV-opname mogen bijwonen. De wereld van klatergoud. Maar wel een kwis die je meegemaakt wil hebben, namelijk die van Met het mes op tafel. Aangekomen in Hilversum loop je op zondagmiddag(!), op een zéér onwaarschijnlijke locatie die toch juist blijkt te zijn, bij binnenkomst de presentator Joost Prinsen tegen het lijf. Eén van mijn jeugd-idolen, de man die nooit meer van zijn Erik Engerd-imago afkomt. Moet je hem natuurlijk na al die jaren niet meer mee lastig vallen, maar ja, hij is het wél. Net zoals Joop Doderer altijd Swiebertje is gebleven. Ook al hebben zowel Joost als Joop veel meer gepresteerd dan die ene uitstekende rol.

Als de goede man dan ook nog mijn hand schud, omdat -ik geef toe- hij niet anders kan (ik sta met vriend Ruud te praten, één van de kandidaten), dan voel ik mij zeer vereerd. Het ultieme bewijs (de foto) is de met de linkerhand genomen: een nog niet gewassen, vers en warm bedrukte hand.

Alles wat zich daarna voltrekt is grappig en leuk om een keer mee te maken. Een warme familiesfeer ademt het geheel uit. Tijdens de opnames hangen alle aanwezigen aan zijn lippen; wat een charisma heeft die man! Nee, over de opnames klap ik niet verder uit de school. Zet maar in je agenda: 11 september 2009. Misschien zie je wel mijn knieën ;-)

De laatste fase

Nu de vloer geolied en wel er in ligt en alle spullen weer verhuisd zijn van achter naar voren (daar is zelfs een liedje over gemaakt), is goed te zien hoeveel ruimte er op de zolder is bijgekomen. Er kan begonnen worden met het zelf te maken bed! Joehoe!!

Het verhaal van de clv en de WIK

Mijn drie jaar geleden enthousiast opgestarte zolder-project nadert gelukkig zijn einde. Ja, er is veel gebeurd in die jaren; zowel groot als klein genot. I.h.k.v. dat laatste, maakte ik dit weekeinde pardoes een einde aan de herrie die nota bene ontstaan was toen de tussenwand op zolder klaar was. De goed geïsoleerde wand (ggw) op zolder, is de scheiding tussen de toekomstig slaapkamer enerzijds en de combi-ketel (ck) en centrale luchtverversing (clv) anderzijds. Het geluid, nauwelijks gemaakt door de ck maar vooral door de clv, weerkaatst dusdanig tegen de ggw dat er een hele lage, zeer irritante jank dreun (zijd) geproduceerd werd. Omdat de clv volcontinu draait, 7 * 24 * 365 uur per jaar, was ik na een paar dagen de zijd goed wurg omdat de zijd in de huidige slaapkamer steeds doordringender te horen bleek. Je kent dat wel: "Denk niet aan een roze olifant" en ja hoor, je ziet hele kuddes feestvierende roze olifanten in polonaise de Sahara doorkruisen. Dus toen ik de eerste nacht, toen de ggw klaar was, dacht: "Volgens mij... hoor ik... de clv...", vanaf dat bewuste moment is de clv niet meer uit mijn gedachten geweest.

Bent u daar nog? De uren verstoorde nachtrust heb ik niet bijgehouden, maar dit weekeinde mocht ik Eureka kraaien toen ik na vele pas en meet momenten Welters isolatie kubus (wik) over de clv schoof. De wik, gevoerd met zacht zwart heuvelachtig isolatieschuimrubber, zit zo ontzettend strak om de clv geschoven dat impliciet mijn vraag beantwoord werd: hoe voorkom ik dat de wik van de clv dondert? Ik mag blij zijn als ik hem periodiek kan verwijderen voor de jaarlijkse voorjaarsschoonmaak.

Hiernaast is de onafgewerkte wik afgebeeld, en ja, mijn ouwe heer had gelijk toen-ie zei: "Met passen en meten, wordt de meeste tijd versleten." Maar het doel is bereikt; ik slaap sinds afgelopen weekeinde letterlijk als een roos!

Perfectionisme

Vanmorgen bij het binnenhalen van mijn dagelijkse PNN (portie nerden nieuws), tot mijn verbazing gelezen dat Steve Jobs twee maanden geleden een lever-transplantatie heeft gehad in Tennessee (daar was de kortste wachtlijst). Het was bekend dat hij zich voor een periode van zes maanden zou terugtrekken uit de publieke schijnwerpers om te werken aan zijn lichamelijk herstel i.v.m. een hormoonstoornis. De lever verzorgt, als één van de normale taken, inderdaad hormoonafbraak, dus als er iets mis mee is pas een transplantatie helemaal in het plaatje. En zes maanden na de aankondiging op 14 januari dit jaar, zou inderdaad betekenen dat hij 14 juli terug zou zijn. We wachten het af. Toch lijkt het er nu erg op dat hij zelfs in de beheersing van zijn ziekte, een perfectionist is.

N.B. Het is natuurlijk wel heel prettig voor hem als hij dan daarna weer normaal zou kunnen opereren als mens en hoofd van een gezond bedrijf ;-)

Introverte en extroverte wiskundigen

Voor zij die menen dat zowel computers als Wiskunde geen humor in zich hebben, is daar nog altijd de weblog van Koen Vervloesem die het tegendeel aantoont:

Wat is het verschil tussen een introverte en een extroverte wiskundige?

An introvert mathematician looks at his shoes while talking to you. An extrovert mathematician looks at your shoes.

En dan kan ik er weer een dag tegenaan ;-)

Alcohol is leuk maar te veel alcohol...

... is nog veel leuker!

FlexCal (freeware)

FlexCal van FlexGames dicht op dit moment de kloof die er ligt tussen "bezig zijn met je werkzaamheden" en iCal. Apple heeft weliswaar data detectors in Leopard ingebouwd die er voor zorgen dat, als je je muis even stilhoudt boven bijvoorbeeld een datum of adres, respectievelijk de iCal of Adresboek koppeling gelegd wordt. Dit kan erg handig zijn als iemand mailt voor een afspraak (muis er boven houden, klikker-die-klik-klaar), maar soms ben je gewoon met iets heel anders bezig en denk je ineens "Oh ja, die (afspraak/todo) moet ik nog vastleggen." en daar komt dus FlexCal om de hoek kijken.

Met een zelf te definiëren sneltoets kun je een scherm oproepen over je huidige scherm heen, om zo snel even het hoogstnoodzakelijke vast te leggen. Dat kan een iCal-Task zijn maar ook een iCal-afspraak; iCal zelf wordt door FlexCal bijgewerkt. Daarna keer je gewoon weer terug naar datgene waar je mee bezig was. Een absolute aanrader!

Sterretje gezocht

Sommige columns neem ik over, zeker columns zoals deze van Jean-Pierre Geelen uit de Volkskrant van 12 juni.

Cooliris (freeware)

Ditmaal wil ik even Cooliris onder de aandacht brengen, voorheen PicLens genaamd. Het is een uitbreiding op je webbrowser, die je in staat stelt om daarna grafisch te surfen! Het bijzondere van deze platform onafhankelijke uitbreiding is dat het je normale, dagelijkse surf-gedrag niet in de weg zit; je krijgt er alleen extra mogelijkheden bij.

Na installatie wordt de browser balk bovenin uitgebreid met het Cooliris-icoon en zodra je daar op klikt verandert je scherm in een muur van beeldschermen (video wall) waarachter elk scherm een ander verhaal schuilgaat.

Zit je in de video wall, dan kun je rechtsboven zoeken zoals je wellicht gewend bent, maar worden de resultaten grafisch getoond. Heel snel kun je naar rechts (en weer naar links) scrollen langs tientallen beeldschermen. Denk je iets gevonden te hebben van je gading, dan klik je op het betreffende beeldscherm en zoom je als het ware in. Was het niet wat je wilde, toets dan Esc om een niveau terug te gaan. Je kan echter ook direct naar de webpagina gaan om de rest van het artikel te lezen (de meest rechtse knop onderaan het ingezoomde beeldscherm).

Je kunt als je in de video wall zit ook besluiten om gebruik te maken van een aantal voor gedefinieerde zoekopdrachten, zoals (Amerikaans) nieuws, Internationaal (Amerikaans) nieuws enz.

Cooliris werkt natuurlijk ook met gepersonaliseerde content. Daar heb ik nu nog geen ervaring mee, maar later meer hierover. Ook zit er reclame tussen maar die is dan weer rustig en niet schreeuwerig van aard; sommige zijn zelfs mooi zoals de reclame van Vaseline.

Of het een blijvertje is moet de tijd leren; vooralsnog een steeds vaker terugkerend "zalig snoepje".

Nog even dit...

Het zit me niet echt lekker dat de verkiezingen voor het Europees Parlement zijn verlopen alsof er niets is gebeurd. Te meer daar ik wel degelijk vind dat er iets is gebeurd. Iets in Nederland nota bene, waarin het de laatste jaren normaal is om je onvrede zo welig mogelijk te laten tieren, als ware het de nationale volkssport. Afgeven op álles wat er niet goed is in ons landje; we houden er zelfs websites en omroepen op na die niets anders doen dan afzeiken (oa. geenstijl.nl).

Eerst hadden we die Lange en toen hij door een geestelijk instabiele knakker van het leven beroofd werd, stonden de potentiële opvolgers te trappelen om diens erfenis te claimen. Eerst Wilders, toen Herben en nadat Verdonk's populariteit (TON) even snel daalde als dat het gestegen was, bleek Wilders weer back into business. Hij lijkt ditmaal steviger in het zadel te zitten dan ooit. Zijn populariteit groeit en zijn aanhangers klagen moord en brand dat het zo niet langer kan in Nederland, Edam en Volendam nota bene voorop(!) in de dwazen karavaan.

Het blijft raar dat je zo ver kunt komen zonder ooit te zeggen wat je wilt. Want hij is overal tégen en slechts voor één ding: Moslims eruit en dan zullen we het paradijs op aarde hebben. Leren we dan niets van de geschiedenis? Natuurlijk hebben de Hugenoten destijds om de Bartholomeüsnacht gevraagd. En ook de Joden wilden verdelgd worden in de Tweede Wereldoorlog. En anders stonden die negers wel te trappelen, zo blij waren ze dat de KKK was opgericht. Moet ik nog even doorgaan?

In de Volkskrant van 6 juni stonden twee stukken die ik hier van harte aanbeveel om te lezen. De ene is van columnist Bert Wagendorp en de tweede een ingezonden brief van Gerd Leers, CDA-Burgemeester van Maastricht. Vooral dat artikel is de broodnodige nuance waar wij als samenleving op zitten te wachten!

Museumnacht in Leiden

Vanmorgen bereikte mij een mail die mij vrolijk stemde, namelijk die van de komende museumnacht van zaterdag 4 juli 2009 20:00 tot zondag 5 juli 2009 01:00 uur. Ik had nog nooit van dit fenomeen gehoord? Musea doen van alles om meer publiek te trekken, dus dit zal ook wel weer een poging zijn. Of die kansrijk gaat zijn durf ik te betwijfelen. Mensen die toch al naar musea gaan, komen toch wel. Misschien ben ik ook niet de doelgroep, kwamen langzaam the little grey cells op gang... Zucht, waar men op uit is zijn weer de jongeren (ik krijg bijna een ongezonde behoefte lid te worden van Max) getuige de afterparty's en de reclame.

Afterparty's kan ik zelf ook nog wel bedenken; er zijn gelukkig gelegenheden genoeg in de nabije omgeving. Hoewel, het kan erg gezellig zijn met gelijk gestemden op een klein oppervlak getuige de befaamde LOTR-nacht of de meezing-versie van Mamma Mia, beiden in het Trianon-theater.

Hmmm... Nu is er van de deelnemende musea nog welgeteld één die ik wel zou willen bezoeken, n.l. het Sieboldhuis; de rest is al lang afgevinkt. En het idee om een biertje in de Hortus te drinken blijft me aanspreken. Toch maar even in de agenda zetten ;-)