Prachtig wakker worden

Elke ochtend voordat ik de slaapkamer verlaat wordt mij een blik gegund op de stad waar ik woon en die ik lief heb: Leiden. Met een fantastisch uitzicht op de Pieterskerk. Daar kunnen zelfs de regendruppels niets aan veranderen.

Kaf en koren

Je zou het werkelijk serieus niet kunnen verzinnen wat er momenteel gaande is in de Nederlandse politiek. Aantoonbaar frauderende, mensen intimiderende en steuntrekkende, dronken achter het stuur en de politie ontwijkende Jan Doedels, ahum, 'heren van goed fatsoen' nemen anno 2010 ons allen de maat! En dat laten wij gewoon toe. Of zit er toch meer dan kaf in de kamer?

Zo langzamerhand lijkt het bewustzijn in menige Nederlander terug te keren na een te lang zomerreces. Jack Biskop sprak op een CDA-congres en vergelijk de huidige tijd met die van 1937 aan de hand van een tekst van Menno ter Braak. "We leven in turbulente tijden. Maar zijn er ooit andere geweest?"

Hier heb ik veel respect voor, want het valt niet mee om een dergelijke mening te uiten en er voor te blijven staan. Het artikel op de voorpagina van de Volkskrant is de moeite van het lezen waard. Naast veel kaf toch ook meer koren dan gedacht in de Tweede kamer.

Pizzapunten en breuken

Sinds mijn studie blijf ik mij verwonderen hoe je eigenlijk zelf bepaalde zaken hebt geleerd!? Praten (van de eerste woordjes tot en met hele zinnen), lopen (de eerste stapjes tot en met rennen, springen enz) en ga zo maar door. Dat wonderbaarlijke proces is iets wat gelukkig niet (zo snel) te stoppen valt. Maar hoe heb je nu zelf geleerd om met zo iets als breuken om te gaan?

Ik kom daar mee omdat afgelopen woensdag ik mijn eerste les zelfstandig geven mocht en breuken het onderwerp van de les was. En bij Meetkunde didactiek vorig jaar, is blijven hangen dat je ook goed leren kan van non-voorbeelden: voorbeelden die laten zien hoe het niet moet. Met name, voor als het begrip te abstract is om in woorden uit te leggen.

In mijn thuis voorbereide non-voorbeeld had ik een bovenaanzicht van een pizza

getekend en die opgesneden zoals je hem nooit opdeelt. Eerst normaal in vieren, maar dan

rechtdoor gesneden in 4 onbehoorlijke grote porties en 4 kleine stukjes.

Het blijkt dat iedereen in de klas onmiddellijk ziet dat de pizza is opgeknipt in 8 stukken, maar dat het "niet eerlijk" is! Ze weten heel goed hoe deze wel eerlijk te verdelen is. En op zo'n moment is het leuk om in te haken en te zeggen dat in de Wiskunde een breuk altijd een eerlijke, gelijke verdeling kent! Je kunt dan ook laten zien dat twee stukje pizza (2 keer 1/8 pizza, gelijk is aan 1/4 pizza). Want het referentiekader is heel bekend.

En verder? Ja, ik was erg tevreden over de klas en niet ontevreden over mijzelf. Volgende week meer hierover!