As it is in heaven

Het einde van het jaar 2012 is daar. Kerstmis komt nu voorbij terwijl ik dit schrijf en Oud en Nieuw staan voor de deur te dringen. Een tijd waarin je terugblikt op het voorbije jaar, op alles wat er in 365 dagen gebeuren kan met jezelf, je dierbaren, vrienden en vriendinnen. En dat is een hoop, niet allemaal even leuk. Daar moet ook wat tegenwicht geboden worden.

Jaren geleden vertelde een goede buurman in een gezellig samenzijn waarin het onderwerp films ter sprake kwam, dat we een bepaalde film echt moesten zien: As It Is In Heaven. Wij hadden toen net de primeur van Daniel Craig als James Bond gezien en zaten in een golf van 'makkelijk te consumeren' en 'vermaakt te willen worden'. Iets waaraan de film Casino Royal perfect voldeed. De film belandde op de achtergrond en hoezeer we van film houden, kwam het er niet van. Tot vanavond...

Wat de film nu voor mij zo goed maakt en waarom ik graag wil dat je hem gaat zien, is dat de film dat tegenwicht is waar ik het hierboven over heb. Het tegenwicht wat niet in ontploffingen en autoachtervolgingen zit, maar in deze film wordt geboden door een perfecte balans tussen een gedegen script, prima acteurs, een schitterende Zweedse omgeving met thema's als geloof en ongeloof, verwachtingen, zelfontplooiing, machtsmisbruik, vriendschap en liefde. Het lijkt te veel als je dit leest en het is voorwaar de kracht van de regisseur door de balans zo te leggen dat niets de overhand krijgt of dat de film wegglijdt. Een beroemd dirigent keert terug naar zijn geboorteplaats en neemt aldaar het kerkkoor onder zijn hoede.

Ik dank mijn buurman Geert dat hij mij deze film uit 2004 heeft aanbevolen; het heeft weer wat teweeg gebracht: wat je echt wil, moet je doen! Op mijn beurt hoop ik nu dat ik jou kan overhalen om de film te gaan zien als je dat nog niet gedaan hebt.

Tot slot een twee links: eerst de trailer van de film en een prachtig fragment zoals deze is te zien op YouTube: Gabrieles Song!

Merry Christmas and a Happy New Year!

Bond, James Bond.

Een filmfanaat ben ik al sinds ik een jaar of 14 was en boekhandels afstruinde naar boeken over films, Hollywood en vooral James Bond! Moonraker, bij nader inzien kon het wel beter, is voor mij toch een stuk nostalgie waar ik met weemoed aan terugdenk. Ik heb ze allemaal verscheidene malen gezien, en de allerbeste kan ik nog steeds met een gerust hart afspelen.

Goldfinger, met Gert Fröbe als Auric Goldfinger, is nog steeds een tijdloze schurk van de bovenste plank. Citaten als "Do you expect me to talk?", een vastgebonden en wijdbeens liggende Sean Connery op een massief gouden tafel waarbij een laserstraal langzaam richting het kruis gaat, worden beantwoord met "No mister Bond, I expect you to die..."

Favoriete Bond acteurs heb ik niet echt. Connery was authentiek, Moore humoristisch, Lazenby kreeg maar één kans, Dalton was sterk maar te grof voor die tijd; hij verharde waar Moore verslapte, Brosnan was ok maar ook weer glad en nu hebben de Daniël Craig. Ik moet zeggen dat het geen slechte keus is. Hij groeit nu langzaam in zijn rol.

Casino Royal was perfect, en smaakte naar meer, maar werd helaas gevolg door een film die ik echt bedroevend vond: Quantum of Solace. Een draak eerste orde. Het verhaal blijft niet hangen, de slechterik komt uit een blikje, de kenmerkende muziek ontbreekt totaal, de humor is foetsie, hij maakt zijn eigen genre belachelijk en daarmee is de film een pastiche van zichzelf. Ik bleef met een kater op de bank en hield mijn hart vast voor de laatste film: Skyfall.

En vanavond hebben wij hem dan gezien, in het mooiste theater van Leiden: Trianon. Een uur lang krijg je een opmaat naar de climax na de pauze. De slechterik komt in het eerste deel gewoon niet voor, maar steelt daarna de show. De grapjes, zijn weer tong in cheek spaarzaam aanwezig, de actie is uitmuntend, de muziek komt langzaamaan weer terug, het verhaal simpel maar doeltreffend, M gespeeld door Judi Dench is fantastisch en leidt naar de climax. Zelfs enkele oude Bond attributen verschijnen en dat deed mijn hart smelten.

Skyfall is een film die het Bond genre eer aandoet en zichzelf niet belachelijk maakt. Een aanrader voor iedereen die is opgegroeid met James Bond en nu weer eens ouderwets wil genieten!

OV-prutkaart Aflevering 623

Degenen die mijn blog een beetje volgen, weten dat ik niet echt een fan ben van onze 'nationale rommel-maar-aan-kaart', door de politiek steevast als OV-chipkaart aangeduid. Niet dat ik tegen een dergelijke kaart ben, maar de hele automatisering er om heen is van een ongelooflijk amateurisme. Daar lusten de honden geen brood van.

Na twee jaar bleek mijn kaart verlopen en daarvan werd ik in kennis gesteld door een brief. En daar beginnen we weer... Ik heb hier niet om gevraagd, maar ik moet vervolgens met brief en legitimatie naar een afgifte punt om mijn toekomstig product fysiek op te halen. Het automatisch opladen zou daarentegen weer op de kaart moeten worden gezet. En ook het overgebleven bedrag kon binnen enkele weken weer op mijn rekening komen te staan... Grrrr... nog langer rente trekken van mijn geld, waarvan steevast +/- een twintig tal euro op staat!

De dame achter het NS-loket keek mij aan, las de meegenomen brief en mompelde zoiets als 'nou, raar, maar ok, hier is-ie dan', en gaf vervolgens mijn kaart terug. Het produkt 'Reizen op 2e klasse', 'Kortingskaart'. Zou het zo simpel zijn?

Thuisgekomen las ik het antwoord in de mail. Ik had het produkt nog zelf moeten ophalen bij een laadautomaat... Zucht... Nogmaals langs het station om te controleren of ik er wel mee reizen kon. En daags later een brief met het tegenstrijdige briefhoofd:

De makkelijke manier van betalen in het openbaar vervoer...

De veelzeggende puntjes aan het einde van de vorige zin is niet door mij bedacht... En de brief bevestigde het voorgaande. De oude kaart is verlopen. Het overgebleven saldo wordt overgemaakt. Had ik automatisch opladen (JA!) dan kon het zijn dat ik geld moest overmaken want een incasso was mislukt... Ik zou er nog een brief over ontvangen (NOT!), maar ik moest het aan hun overmaken, omdat moeilijk, moeilijk, moeilijk.

Zout toch lekker op. Echt, een Nigeriaanse oplichters bende zou het hen niet verbeteren!

Vandaag kijk ik naar de declaraties die je 'zo gemakkelijk' (Ahum...) op http://www.ov-chipkaart.nl/ zou kunnen vinden. Iemand al eens geprobeerd? Elke keer zit ik weer te worstelen hoe ik in vredesnaam de juiste periode kan opgeven om een selectie te maken uit de kaarten die onder mijn account staan. Nu dus drie. Mijn vrouw (kaartnaam Tanja) is één en ik dus nu noodgedwongen tijdelijk twee (kaartnaam Peter en P2). Maar als ik de kaart wil verwijderen, kan dat niet omdat deze niet wordt getoond om te verwijderen. Alleen Tanja en P2 en ik wil Peter verwijderen.

Na twee pogingen zie ik dat de voorkeurskaart niet kan worden verwijderd. En dat was mijn kaart Peter blijkbaar. Dus bij het omzetten van die opties (er is hier niet voldoende ruimte om de handelingen te beschrijven die je daarvoor moet doen, geloof me), dacht ik het gevonden te hebben. Maar nee hoor...

Nu zie ik de kaart van mijn vrouw Tanja en ... een 'lege' kaart zonder naam. Alleen een nummer... Ik stop er mee.

De brief is ook zo leuk als je het einde nog even herleest:

Deze brief is automatisch aangemaakt en daarom niet ondertekend.

Tjonge! Goed hoor! Boude uitspraak! Volgens mij heeft b.v. elke Nederlander al eens een ondertekende brief ontvangen van onze regering (niet de snelste als het om automatiseren gaat!!). En dat zal echt niet een weekendje brieven tekenen zijn geweest. Misschien moet hen nog het begrip worden uitgelegd als 'scanner', 'gif'-je of 'jpg'-je, 'knippen en plakken'.

Knoeiers! Prutsers!


Ik neem een biertje en vraag me af waarom ik me druk maak. Ik heb me geld (22,23) terug. Kan binnen een half uur een declaratie maken. Maar ik hoop binnenkort de achterlijke idiote zoutstengel te ontmoeten die in staat is geweest om deze website te programmeren. Ik ga hem vierkant in zijn gezicht uitlachen.

Falend VUmc bestuur

Het lijkt wel alsof ik prikkeldraad heb gegeten als ontbijt. Het nieuws van het ontslag van één van de klokkenluiders van het VUmc-schandaal, sloeg dan ook in als een bommetje. Piet Postmus, longarts en hoogleraar, die de interne strubbelingen uiteindelijk naar buiten heeft gebracht omdat hij vreesde voor zijn patiënten, wordt door een bestuur eruit gekieperd. Iemand die het beste met de mens voor heeft, tabé.

Wat blijkt? Eerder heeft dezelfde Postmus al aan de bel getrokken toen er door Eyeworks opnamen waren gemaakt op de EHBO-post.

Tja, dat is best wel lastig hė als bestuur, kritische medewerkers. Dat zijn vaak -niet altijd- de betere medewerkers naar mijn mening. In ieder geval zijn het betrokken medewerkers, met hart voor de zaak! En wat doet zo'n stoethaspel als een Elmer Mulder (bestuursvoorzitter)? In plaats van op te stappen, precies wat je dus niet moet doen... 

Elk Universitair ziekenhuis wordt betaald vanuit de algemene pot: belasting. Dus ook de directie van de VUmc, de Raad van Bestuur, de onkundigen. Ik zeg: opzouten! Zonder een Gouden handdruk, maar met een flinke oplawaai! En Postmus weer aanstellen, in combinatie met een adviesfunctie. 

Facebook moord 2012

Van vakantie terugkomen was dit jaar wel erg met de neus in de roomboter vallen. De warme dagen in het Loire gebied, gaan moeiteloos over in het huidige Nederlandse weer. Gelukkig kunnen we zo weer langzaam wennen aan ons weertype. Waar ik me wel al direct bij thuiskomst over verbaasde, is wat ik maar gemakshalve noem: de sociale media moord. Polly van 16 jaar, die opdracht geeft haar hartsvriendin te laten vermoorden... Het gezin heeft blijkbaar geld, want de verdediging is in handen van Bram Moszkowicz.

Ik had er tot op heden nog niets over vernomen, sorry. Het geheel dateert al uit begin dit jaar 2012. Maar ik vind het goed dat de eerste rechtszaak (en eigenlijk alle rechtszaken in deze ongelooflijke kwestie) tegen de vermeende jonge dader(s) in de openbaarheid komt. Omdat ik het van het allergrootste belang vindt, dat ouders van hun minderjarige kinderen horen te weten wat hun kinderen op internet uitspoken. Je kunt anno 2012 er niet mee wegkomen dat je er niet weet wat je kind op internet doet, wie zijn of haar vrienden zijn, welke websites er bezocht worden en hoe vaak, wat hun chat-logs globaal bevatten. Ik vergelijk het maar even met dat ik vroeger toen er geen internet was, wel altijd moest vertellen waar ik ging buitenspelen. En met wie. Gewoon, dat moeder wist waar ik uithing.

Het excuus digibeet te zijn: niets van computers te weten, kan op een paar simpele manieren worden opgelost. Bijvoorbeeld door ouderwets regelmatig een gesprek met je kind aan te gaan als ze achter de PC hebben gezeten. Bijvoorbeeld om te vragen hoe het met die vriend of vriendin gaat. Alternatieven bieden zoals sociale gezelschapsspelletjes (scrabble, yathzee, kaarten?), zodat ze zien dat sociale media niet per definitie de enige wereld is die ze kennen. En zo zijn er nog meer alternatieven te bedenken.

En waarom zou je als ouder niet zelf actief gaan deelnemen in het sociale gebeuren? Op zo'n manier kan je in ieder geval de kennis daaromtrent opbouwen. Met je eigen vriendenclub, maar toch ook op op zo'n manier te weten wat er globaal speelt.

Tenslotte bestaat er ook software die als een Big Brother-iets de PC doorploegt, maar daar ben ik geen fan van. Met bovenstaande zaken moet je toch een eind kunnen komen, en brengt je fysiek in contact en gesprek met je kinderen.

Moraal van mijn betoog: het kind alleen straffen vind ik onvoldoende. De ouders moeten worden betrokken in het vonnis. Om te voorkomen dat er in de toekomst herhaling optreedt bij soortgelijke situaties bij andere gezinnen in vergelijkbare omstandigheden.

En vanwege de maatschappelijke betekenis. Onze maatschappij verandert continu en de wetgeving en rechtspraak wordt daar ook continu op aangepast.

Ik ben benieuwd naar het vonnis van de rechter en wens deze alvast heel veel wijsheid toe.

Pruttel pruttel who cares?

Al weken, zo niet maanden valt het me op hoe vaak met name bestuurders van auto's de motor onnodig laten draaien laten als ze niet rijden. 

Ik bedoel dan niet, als ze stilstaan voor een stoplicht. Maar serieus niet deelnemen aan het verkeer. B.v. omdat ze ergens op iemand(?) staan te wachten (reutel, reutel).

Of zoals laatst bij het Leidse Corpus, alwaar de buschauffeur in zijn geparkeerde bus zonder mensen er in langs de rand van de weg aan het slapen was. Onder het genot van een reutelende motor; dat slaapt zo lekker.

Of zoals laatst een TNT postbezorger die de auto, licht aan, deuren open de auto laat draaien terwijl hij binnen aan de balie hangend gezellig staat te praten voor wel 15 minuten!

Los van het milieu, de benzine, de portemonnee heb ik er nog een persoonlijk belang bij: mijn luchtwegen. Blijkbaar allemaal mensen die het zelf niet hoeven te betalen, er bij nadenken wat ze doen of gewoon asociaal en/of dom zijn?

Moonrise Kingdom

Ben helemaal ontroerd van een fantastische film van Wes Anderson: Moonrise Kingdom en ja, na de Franse film een paar weken geleden (Intouchables) is dit er een van Amerikaanse bodem. Juweeltje, dus ga hem zien in de bioscoop! (Bij voorkeur Trianon, Leiden)

KRO's detectivenacht en het EK 2012

Heerlijk die KRO detectives! Daar houden Tanja en ik wel van. Op 2 juni 2012, ook nog eens de KRO's detectivenacht opgenomen. Genieten van 'nieuwe afleveringen' van de geliefde Inspector Lewis, alsook de prequel van Inspector Morse: Endeavour (wordt een nieuwe serie!). Daar zat ook een aflevering bij die nota bene gisteravond, 11 juni 2012, al weer uitgezonden werd van Death in Paradise.

Slechte zaak. Is de voorraad nu al op?

Geuren en kleuren

Ooit heb ik een verwoede discussie gevoerd of je als individu in staat bent onafhankelijk te denken. Of je uit vrije wil iets vindt, of dat je beïnvloed wordt door allerlei media, reclames, meningen van mensen die er toe doen. Kortom: doe je iets omdat je vindt dat je het wil of dat het van je verwacht wordt?

Naast het genetische aspect, is ieder mens is ook het product van zijn opvoeding. De ouders spelen hierin een belangrijke rol. Sommige zaken hebben zij natuurlijk ook niet helemaal in de hand. Kranten die gelezen worden, televisie die gekeken of radio die beluisterd wordt wel. Maar vriendjes, school en de directe omgeving zijn voor een mens minstens zo belangrijk.

Dat ik zo'n aanloop voor dit stukje neem, komt door de terreur (althans, zo ervaar ik die) van de geur-fabrikant die ons inpeperen dat er zogenaamde goede geuren bestaan die zij produceren en slechte geuren; veelal afkomstig van de mens zelf (zweet e.d.).

Voor elke slechte geur is er een oplossing, in de vorm van hun product:

• toilet verfrisser
• deodorant, eau-de-toilet (Axe is een schrijnend voorbeeld)
• lavendel kussentjes in de kledingkast
• geuren in de woonkamer
• geurvreters in je schoenen
• geurkaarsen
• zakdoekjes met aloë vera
• etc...

Recentelijk mocht ik het resultaat ervaren van de succesvolle citroen-geur-lobby. Er bestaat:

1. het heerlijke weeïge citroen geurtje van groene citroen thee, maar ... 
2. dat is dezelfde geur is als het schoonmaakmiddel dat GOM op mijn werk gebruikt en ...
3. tot overmaat van ramp heeft de 5 mei sauna de zalige, vochtige menthol-sauna, vervangen door deze citroen-schoonmaak-sauna-geur.

Yuck...!

Zelf ben ik een minimalist op geur gebied. Ik ben hyper-sensitief als het om geuren gaat. Als een dame of heer, die een wolk van parfum om zich heen heeft hangen voorbij fietst, knijp ik in de remmen of haal snel in. Ook zijn er veelal jongens, die echt menen dat er meisjes naar hen omkijken omdat zij hun Axe-deo hebben leeggespoten onder hun oksels. Vreselijk!

Ik ervaar de meeste geuren als overbodig, belastend en beklemmend. Blijkbaar moet alles geuren: winkels zodat je meer zou gaan kopen, wasverzachters, ach... noem maar op! Natuurlijke geuren lijken niet meer te mogen en Neutral is een gelukkige uitzondering.

Hoewel ik zijn naam helaas niet meer weet (in 1976 -eerste klas- te vroeg overleden docent handvaardigheid op het St-Jans College in Den Haag), zijn zijn woorden in mijn voorhoofd gegrift. hij kon genieten, als hij naast een zojuist bemest weiland stond! De klas lachte en kon zich niet voorstellen hoe zeer hij gelijk zou krijgen.

Zelf houd ik van een gemaaid grasveld wat na een regenbui een heerlijke frisse geur verspreid. En omdat ik niet kan kiezen: een boswandeling, wederom na een regenbui. Geweldig! Daar kan ik intens van genieten en associeer ik met geluk van vroeger, uit mijn jeugd. Ik ben benieuwd naar jouw favoriete geuren?

Aandacht voor 'De Speld'

PVV: Nederland moet uit metriek stelsel stappen

Koffiebeleving (update)

Eerder schreef ik over onze wederwaardigheden aangaande de aanschaf van 'ons koffiegeluk'; de Philips HD7740. Nog steeds zijn we er tevreden over, ware het niet dat dit geluk een tijdje verstoord raakte door een merkwaardig fenomeen. Niet bij normaal dagelijks gebruik, maar bij bijvoorbeeld bezoek, viel het ons op dat bij het hernieuwd zetten van een kopje koffie, het wonder der techniek volautomatisch de vorige bestelling afleverde.

Dus: 8 kopjes gezet en dan nog even behoefte hebben aan 4 kopjes. Dat moment werd bruut afgetroefd met een nieuwe pot koffie van 8 kopjes. Natuurlijk bedoel ik dus te zeggen dat de machine uit zichzelf voor 8 maalde, terwijl er 4 kopjes water waren toegevoegd en je kon niets meer instellen. In allerlei nogmaals 4 kopjes water toevoegen was het noodgedwongen devies, maar daar koop je dit wonder der techniek uit het Zuiden des Vaderlands niet voor.

Heel irritant natuurlijk want de extra maling van de verse koffie is overbodig. Lekker geurend, maar toch ongewenst. Na maanden waarin het meestal goed ging, met af en toe onverklaarbaar raar gedrag, heeft mijn vrouw Tanja laatst de oorzaak achterhaald!

Elke avond zetten wij namelijk het stroomblok uit waarop de KoffieMalerZetterWonderDerTechniek is aangesloten. En dan hebben wij de volgende keer nooit problemen. Maar als er stroom op het apparaat blijft staan, kun je wel de uit/aan toets kiezen maar blijkbaar doet dat met het apparaat niet veel. Want als je hem weer aanzet zonder lang zonder stroom te zijn geweest, herpakt de KoffieKanjer het vorige programma volautomatisch zonder menselijk ingrijpen.

Precies dus als er visite komt waarbij je aan 1 koffierit niet voldoende hebt. En nooit op zaterdag als je maar één volle pot zet.

Meneer Philips: een regelrechte firmware bug die eigenlijk moet worden opgelost. Maar met het stroomloos laten zijn van ongeveer 10 minuten kun je het apparaat veilig weer aanzetten voor een nieuwe pot die afwijkt van de voorgaande. Voor ieder die dezelfde machine heeft gekocht wellicht een goed tip!

Gisteravond de film gezien The Girl with the Dragon Tattoo, van David Fincher. Deze herverfilming van het origineel was lange tijd een doorn in mijn oog omdat ik mij niet kon voorstellen dat de Amerikaanse versie de elementen bevatten zou, die mij juist zo aantrokken in de Zweedse versie. Zie ook mijn eerdere blog-posting uit 2009. Maar ik ben blij dat ik mijn excuses maken moet.

In tegenstelling tot wat ik verwachtte, zijn alle figuren niet herschreven en verplaatst. Dus we zien gewoon in Scandinavië. De hoofdpersonen zijn, inclusief Daniel '007' Craig, menselijk en herkenbaar. Worden ze wakker met normaal raar zittend haar, zie je op sommige momenten heerlijke wallen onder de ogen, ongeschoren gezichten, kortom: alles wat je normaal niet ziet in een Amerikaanse productie.

En je hoort Engels. Dat zal het absoluut makkelijker te verteren maken voor de gemiddelde bioscoopbezoeker. Het plot is er niet minder om. Aanrader.

En een noot voor (anonieme) Frans: als iets goed of niet goed is, vind ik dat je het heus wel mag vertellen. Maar je hoeft het niet met me eens te zijn. Prima. Ik ben benieuwd naar je (niet anonieme) mening.

Ach en wee; het blijft Pathé

Kerst 2011 zijn wij twee dagen in Maastricht geweest. Stad in het Zuiden, net voor de grenzen. We ruiken daar aan het weldadige gastvrije net-niet-België-maar-Maastricht en aldaar trakteren we ons natuurlijk op een bezoek bij twee verschillende bioscopen.

De eerste avond gaan we naar Lumière, alwaar de zwart/wit-film The Artist draait. Prachtig dat in 2011 nog zwart/wit-films, zonder spraak(!) gemaakt worden. Gedurfd, een typische Filmhuis-film. We hebben er ons vermaakt aan het vertoonde, alhoewel de dame aan het loket niet het toonbeeld van vrolijk- en beleefdheid was. Maar ook het bier na afloop smaakte goed. De loop terug naar het hotel door de koude was een fraaie bekroning van de avond!

De dag erna verlegden we onze focus naar een blockbuster film in de middag in het Pathé (zie de afbeelding), en daar draaide Mission Impossible IV. Dan blijkt dat het nog altijd vele malen erger kan. Gewapend met de bioscoopcadeau-bonnen in de aanslag, liepen we naar de kassa. De caissière vond een gesprek met haar collega veel belangrijker dan een klant, dus bleef ze haar hoofd afwenden in de hoop dat wij zouden oplossen of iets dergelijks. Toen ze uitgewauweld was en wij voor het loket stonden, zwaaiend met de blauwe credit cards, verzuchtte ze "Oh nee, niet die bonnen...".


Ik probeerde nog: "Ze zijn ander voorzien van een Pathé-logo!", maar ze vervolgde: "Tja, als wij die bonnen gemaakt zouden hebben, dan zou het goed zijn gegaan. Maar deze... we moeten ze accepteren, maar het is niet goed hoor...". Ik keek verbaasd naar haar en vroeg hoe ik twee kaartjes kon afrekenen. En het bleek niet gemakkelijk, niet in de laatste plaats door haarzelf. Hoe ik de credit card door de lezer deed, het gaf geen positief resultaat maar de aanwijzingen kon ik met geen mogelijkheid stimulerend noemen:

"Andersom meneer, meneer, andersom. ANDERSOM zeg ik. ANDERSOM. NEE niet zo, ANDERSOM. En ja niet in DIE GLEUF, die ANDERE en ANDERSOM. Nee, ANDERSOM!!! Nee..."

Toen ik staat was haar over de balie te trekken, kwam haar collega naar buiten om te doen wat ik al deed en, hoe verrassend, hetzelfde resultaat had. De kaart werd niet herkend. We moesten maar bezwaar aantekenen bij bioscoopcadeau. We betaalden contact.

Bij de balie daarna, waar versnaperingen werden verkocht, stond ongetwijfeld de zus mevrouw Andersom, mevrouw Pauze. "Wil je maar 1 cola? Er is anders geen pauze, hoor!?". "Gelukkig.", antwoordde ik nog en we vervolgde de weg naar de zaal.

Dit krijg je als er te veel afnemers van een product zijn, dan leg je het als individuele klant gewoon af. Met lichte weemoed dacht ik terug aan gisteravond.

Pathé Maastricht, je zult er maar heen moeten.

Digitale TV, hoezee!

Sinds begin augustus 2011 ben ook ik toegetreden tot de wereld van Digitale TV. Weliswaar die van KPN en niet van een kabelaar zoals Casema of UPC; mijn TV-wereld wordt ontsloten via mijn internet leverancier, XS4ALL.

• Ik heb nog maar 1 partij voor telefonie, internet en televisie (zogenaamde Triple Play) en de internet aansluiting is snel genoeg voor mij (29000 kbit down, 3400 kbit up:  waarschijnlijk omdat ik dicht bij de centrale woon).  
• Ik kan programma's op, laten we zeggen, België pauzeren... Oh, wat heerlijk en zalig om te ervaren. Drink, eet of plas-pauzes als ik het wil en niet als de programmering het heeft gepland. 
• Ik ervaar dat de ingebouwde harddisk recorder werkt erg soepel. Er is voldoende ruimte om op te nemen en als je besluit tijdens het kijken op te nemen, gaat dat via 1 toets. Klaar! Hup!
• Programmeren van programma's is visueel zo simpel. Oh, de periode van het intoetsen van ShowView-codes lijkt inderdaad nu eeuwen geleden. Wat Spartaans was dat toch.
• alles zit in een lease constructie. Gaat de hard disk stuk, dan mail of bel ik de helpdesk. Heerlijk. Het gemak...
• Geen extra TV meer nodig; gewoon via de webbrowser TV-kijken. Ik tik dit stukje terwijl ik op een klein browser schermpje het schaatsen zien kan. Maar ok, dat kijkt nog makkelijker op mijn iPad of iPhone via WebTV kijken! Deze dienst is nu nog experimenteel, d.w.z. het is een subset van je normale zenderpakket, maar het aanbod groeit. Sinds een week of twee zijn SBS6, Net5 en Veronica er bij gekomen.
• Had ik al verteld dat BBC1, BBC2, BBC World en BBC Entertainment in het basispakket zitten?
• De kwaliteit is duidelijk zichtbaar, beter dan die ik had via de kabel of Digitenne.

Zoals je misschien al had begrepen: ik ben tot op heden erg tevreden met dit besluit uit 2011!

P.S. Nee, ik heb geen aandelen KPN of XS4ALL :-)