MicroSucks

Dat de gigantische reus uit Redmond zo langzamerhand aan het wankelen lijkt te zijn, blijkt o.a. uit allerlei nieuwsfeitjes zoals nu ook deze. Was het niet al dat deze losers bezig zijn om alles wat Apple succesvol doet zodanig te kopiëren dat het resultaat de hoofdpijn bezorgt. De kopiën van de iPod die het net niet zijn maar wel voorzien van Millenium-bug(!), de iTunes Music Store die niet verkoopt, liefst tegenover de Apple Store hun 'MS Store' en nu dan weer het wegkapen van Apple Store personeel; om die over te halen naar hun MicroShit winkels. Hoe zegt men dat zo fijntjes? Imitatie is de oprechte vorm van vleierij?! Welnu, strategisch misschien slim. Men tracht zo goed personeel te bekomen en tegelijk Apple een nekslag toe te brengen. Maar zoals een Apple advertentie al zo fijntjes aangaf: hoe veel geld je er ook tegenaan gooit, met alleen maar adverteren kom je er dus niet.

Mijn verwachting voor 2010 is dat Windows 7 ook weer de ijskast in gaat, net als Vista. Ze hebben zelfs de prijs er van teruggebracht. Mensen kun je niet blijven bedonderen na het LongHorn-Vista-debacle om ze nu wéér geld uit de zak kloppen voor een loze belofte!? En als Windows 7 het niet is gaat Windows 8 het vast worden, en anders Windows 9 wel. Of anders Windows 2018 wellicht, hahahahahahaha. Losers!

Hero

Geen knip voor de neus waard

De machtige invloed van computers

Een ambitieuze IT-er besloot eindelijk maar eens een vakantie te nemen. Hij boekte een cruise en ging op weg. Onderweg stak er echter een orkaan op en het schip verging. Na een tijdje spoelde de man aan op het strand van een onbewoond eiland, er waren geen andere overlevenden en alles wat er te eten viel waren bananen en kokosnoten. Hij bracht z'n dagen door met bananen eten en kokosmelk drinken en de zee af te turen naar een teken van leven. Maanden gingen voorbij zonder dat hij iets zag.

Op een dag echter zag hij een klein bootje aankomen. Het was een roeibootje met aan boord de prachtigste vrouw die hij ooit had gezien. Ze legde aan en liep naar hem toe. "Wat doe jij hier?", stamelde de man. "Oh", zei de vrouw, ik ben aan de andere kant van het eiland aangespoeld." "Maar hoe kom je dan aan die roeiboot?" " Die heb ik zelf gemaakt; de roeispanen van bamboe en de boot zelf van het hout van de eucalyptus boom. De kieren heb ik dichtgemaakt met rubber uit de rubberboom." "Maar dat alles zonder gereedschap of machines?" vroeg de IT-er. "Oh, maar dat was geen enkel probleem," zei de vrouw, "de rotsen bevatten een bepaald erts dat metaal bleek te bevatten als ik ze verhitte. Ik maakte gietmallen in de rotsen en zo kon ik gereedschap maken, en daarmee ook machines. Maar eh, heb jij hier iets te eten?" "Alleen maar bananen," zei de IT-er.

"Laten we dan naar mijn huis gaan," antwoordde de vrouw. En ze roeiden naar de andere kant van het eiland. Daar aangekomen legden ze aan aan een kade en de vrouw voerde de IT-er mee naar een prachtige bungalow. De IT-er was met stomheid geslagen. "Het is niet veel, maar ja, je probeert er wat van te maken," zei de vrouw. Eenmaal binnen vroeg ze of hij iets wilde drinken. "Nee," zei hij, "ik heb genoeg aan die kokosmelk." "Maar ik heb ook bier," zei de vrouw, "eigen gebrouwen weliswaar, maar het is wat. Ik ga me even omkleden. Als je wilt kun je even een douche nemen en je scheren." De yup ging naar de badkamer en vond inderdaad een scheermes gemaakt van bot waar omheen twee schelpen waren gebonden, het werkte perfect. "Deze vrouw is fantastisch!", dacht de IT-er, wat zou ze nog meer in petto hebben?

Terug in de woonkamer vleide hij zich neer op de bank. De vrouw kwam binnen in een jurkje van zijde, ze kroop naast hem op de bank en begon op een manier die niet veel te raden overliet in z'n oor te fluisteren. "Weet je..." zei ze, "we zijn hier nu allebei al een paar maanden, en ik weet zeker dat er iets is iets waar je al die tijd al op wacht, iets wat je al die maanden al gemist hebt..." Ze keek hem diep in zijn ogen, hij kon niet geloven wat hij hoorde. "Bedoel je," begon de IT-er... "bedoel je dat ik...........dat ik..... dat ik vanaf hier......... m'n e-mail kan checken?"

't Zal je maar gebeuren

Sinterklaas

Dit artikel verschijnt natuurlijk nadat al weer weken in de supermarkten chocoladeletters, speculaas, kruidnoten en ander strooigoed, in grote gezinsverpakkingen zijn verschenen. Sinterklaas komt er aan; het is maar dat u dat weet!

Volgens mij is het nog september; van het weekend kon je nog lekker in de zon zitten, dus dat kan ik dat nooit zo goed rijmen met een oude grijze man die op zijn schimmel die over besneeuwde daken rijdt om zijn verjaardag te vieren ZO IN DECEMBER, JA!

Het is best met jullie middenstanders. Maar dan wel zoals het hoort: dus volgens de Sinterklaas-normen en waarden die daar voor staan! Want u dacht toch niet dat elke willekeurige boerenlul zich mocht uitgeven als kindervriend.

Wiskunde?

Nee geen wiskunde, maar wat is deze uitspraak ontzettend mooi:

"Geluk is het enige wat verdubbelt als men het deelt"

-- Albert Schweizer

Zo moet het dus niet...

Zo voelde ik mij een week geleden (Klik en geniet, ja het geluid wel een beetje aan zetten ;-)

Booreiland

Lees net voor de verandering eens de Volkskrant en in de Economie bijlage staan twee artikelen die mij tot razernij drijven. De eerste gaat over Minister Bos die maandag in het tv-programma Nova in felle bewoordingen meldt dat we in Nederland verder kunnen gaan dan internationaal met het terugdringen van absurde bank bonusregelingen. Hij stelt een drietal aanpassingen voor:

• de bankiers-eed
• het bankiers-examen
• het bonusplafond

Dat klinkt leuk, denk je dan, maar... als Boele Staal, voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Banken (NVB), al twee(!) dagen later precies die drie eisen inwilligt, dan voel je dat het ergens niet klopt. Inderdaad, want wat blijkt:

• de zakenbankiers blijven buiten schot
• ontsnappingsclausules om van het bonusplafond af te wijken (pas-toe-of-leg-uit)
• opties en aandelen constructies vallen er blijkbaar buiten
• welkomst en retentiebonussen vallen er ook buiten

Oh ja, de bankiers vinden alle ophef maar schromelijk overdreven. Die vreselijke witte boorden criminelen die vorig jaar nog met hangende pootjes bij diezelfde minister aanklopten voor een financiële injectie omdat ze ander failliet zouden kunnen gaan. Jaja... tuurlijk... Bonanerende Bankiers is een vlag die de lading volledig dekt (briljante woordspeling bedacht door Thomas van de Dunk).

Het tweede artikel maakte het geheel voor mij te bont voor de zaterdag:

Het boekingskantoor, The Entertainment Group (TEG), van Marco Borsato verkeert in financiële problemen; zie hier, hier en hier. Bij datzelfde bedrijf zitten namen als Ilse DeLange, Guus Meeuwis. Joop van den Ende is er lid van de Raad van Commissarissen.

Als ik dat lees denk ik: "Tjonge, aan faam en naam geen gebrek; blijkbaar alleen aan geld?Blijkbaar is een RvC dus toch een wassen neus?" Maar als ik doorlees, zie ik dat er mogelijk faillissementsfraude is gepleegd bij Lab Venture Capital, een dochteronderneming van TEG. Lab Venture Capital (het "Under Construction" is wel héél ziek) kocht kwakkelende bedrijfjes op net voordat ze op de fles gingen, maar bracht ze eerst nog even elders juridisch onder, naar een sterfhuisadres.

Wie hier aan schuld heeft mogen de advocaten en rechters betwisten, maar ook deze witte boorden criminelen mogen van mij met de Bonanerende Bankiers op hetzelfde boorplatform in de Noordzee worden opgesloten; zonder reddingsvest, boot, of wat dan ook. Slechts uitgerust met één hengel en een doosje lucifers.

Dan moeten ze om te overleven, als ze willen eten de hengel samen leren delen; ik geef toe, dat wordt een mega-uitdaging voor ze. Woorden die ze stuk voor stuk moeten opzoeken in Van Dale.

De lucifers kunnen ze aanwenden om de vis te koken; het benodigde gas daarvoor moeten ze zelf maar aanboren. Lukt dat ze niet, dan vreten ze maar sushi!

Terug die haan!

Vanmorgen heeft minister Plasterk met een hoogwerker de haan teruggeplaatst op de toren van de Pieterskerk in Leiden op de gedenkwaardige datum en tijdstip 09-09-09 om 09:09. De foto's zijn hiervan getuige. Om eerlijk te zijn; ik wist niet dat-ie weg was?

Leuk is om te zien dat de fotograaf op de rechterfoto met een been uit het dakraam hangt om zo een fraai plaatje te kunnen schieten. Vast fraaier dan deze.

Naschrift 12-09-09: Toen ik de foto's zojuist nogmaals bekeek wist ik het zeker; we zijn gefopt die dag! De haan staat er na afloop helemaal niet op! En als ik nu uit mijn raam kijk wel. Wedden dat er geen haan naar kraaien zal?

Pompen of verzuipen!?

Het heeft even geduurd maar ik meld me hier weer aan het blog-front. Na gisteren kan ik stellen dat de eerste week er op zit van mijn studie. Ik leef nog wel maar vraag niet hoe. De wat dramatische kop was het eerste wat me te binnen schoot toen ik vorige week aan mijn blog-dacht. 'Is dit wel wat ik wil?' Maar ook 'Waarom?' is door mijn hoofd gegaan. En tenslotte ook 'AAAAAAArrgghhh...'.

Je vraagt je misschien af waarom ik je er mee lastig val. Dit doe ik mezelf toch aan? Dat klopt! Touché! Maar op dit moment heb ik even de rust om iedereen die het weten wil te informeren hoe het gaat, omdat dit sneller werkt dan iedereen apart op de hoogte te stellen. Het was, correctie, het is zwaar. Naast je werk serieus een opleiding volgen, zo had ik al kunnen weten van mijn lieve vrouw, vereist doorzettingsvermogen, relativeringsvermogen, doorzettingsvermogen, conditie en een hele grote hoop zen.

Alles is nieuw: het gebouw, de mensen, de gebruikte computersystemen (o.a. Micro$hit, het Rooster systeem, Mail-systeem, enz). Zelfs de rekenmachine is GR(RRRR) geworden en meteen niet meer makkelijk te gebruiken. De Wiskunde boeken lijken infantiele kleurenstrips te zijn geworden, maar bij nader inzien gewone boeken te zijn met opgaven die behoorlijk uitdagen. En tot overmaat van ramp aanwezigheidsplicht bij bepaalde vakken. En bovenal geen informatie stop! Het gaat maar door. Openingstijden van de Mediatheek, van het restaurant. En de chipknip. Altijd kon ik zonder, tot nu :-(

's Avonds tussen alle lessen door een hapje gegeten. Een half uur slechts maar het eten is goed verzorgd. Ook de docenten reageren prima op vragen die je kunt mailen. Maar toch blijft het gevoel overheersen de eerste week van: 'Wat doe ik mezelf aan? Waar zijn mijn vrijstellingen nu goed voor?!'.

Het blijkt dat in het derde en vierde jaar veel van mijn vrijstellingen zitten. Het tweede jaar wat minder en het minst... je raadt het al... in het eerste jaar. Gelukkig heb ik een hele lieve vrouw die mij prima helpt; niet door voor te zeggen o.i.d. maar als docent. Me leert te plannen (MEGA-belangrijk!), met me overlegt, soms kookt, boodschappen doet, dan weer me leert te relativeren enz. Geweldig Tanja!

En dan gisteren. Wederom een lange dag. Van 8 tot 21 bezig met kopiëren, lezen, lessen, PC's en het lijkt al zelfs een beetje dat je dit altijd al deed? Dat is raar?! Het lijkt al iets beter te gaan. Dit is natuurlijk geen enkele garantie over hoe het verder gaat. De tijd zal het leren. Alleen nog al dat huiswerk, bareuh...