Geert Wilders is extreem-rechts, hij ondermijnt de sociale cohesie en de democratie in dit land en hij is een gevaar voor de staatsveiligheid.
Dat staat in het nog niet verschenen rapport Trendanalyse Radicalisering, geschreven in opdracht van het ministerie van Binnenlandse Zaken. Op het ministerie zijn ze erg geschrokken van de conclusies. Ze willen dat die worden afgezwakt, omdat Wilders er anders wel eens mee aan de haal zou kunnen gaan.
Zo, we zijn weer thuis.
We onderzoeken iets, maar de bevindingen mogen niet naar buiten komen omdat dat wel eens nare consequenties zou kunnen hebben. In dit geval dat Wilders weer begint te janken dat hij monddood wordt gemaakt en zo nóg populairder wordt.
Overmorgen vijf jaar geleden werd Theo van Gogh vermoord door een psychopaat van Marokkaanse afkomst. Onmiddellijk na de aanslag gingen er stemmen op die eisten dat de moord op Van Gogh moest worden gezien als ons eigen Hollandse 9/11 (New York), ons eigen 3/11 (Madrid). Eindelijk hadden wij ook iets met elf: 2/11.
De aanslag op Van Gogh werd razendsnel ingepalmd door de neoconservatieve kliek die een tijd lang álles aangreep om haar merkwaardige wereldbeeld te onderbouwen. Na New York en Madrid was het nu ook in Amsterdam zo ver. Het aantal doden (1) lag bij ons iets lager dan in New York (2.973) en Madrid (191), maar het principe bleef gelijk. Het was een terreuraanslag.
Het front in de oorlog tussen het Westen en de radicale islam had zich verlegd naar de Linnaeusstraat in Amsterdam-Oost. Misschien zat Mohammed B. wel bij Al-Qaida en in elk geval waren er ongetwijfeld in elke achterstandswijk wel een paar jihadisten bezig met het in elkaar knutselen van bommen.
2 november 2004 was de laatste dag waarop je in gemoede kon volhouden dat Nederland een nuchter land is. Sindsdien weten we dat zulks een illusie is. We zijn een hysterisch moeras vol opgeblazen kikkers die allemaal begonnen te kwaken dat de gevreesde muzelman ook hier had toegeslagen.
Het begon nog diezelfde avond, op de Dam. Op het podium verscheen een volstrekt doorgedraaid type dat begon te blèren dat Theo tegen haar had gezegd dat ze haar rug recht moest houden. Het was Rita Verdonk, toen nog VVD, minister in het kabinet Balkenende II.
Twee dagen later zei vicepremier Gerrit Zalm dat het oorlog was. Toen wist je al dat het vermoedelijk verstandiger was het land voor een jaar of vijf te verlaten.
De moordaanslag op Van Gogh bracht Nederland sterker en langduriger uit balans dan de aanslagen op de Twin Towers Amerika, de bommen in de treinen van Madrid Spanje of de explosies in de metro van Londen (juli 2005, 56 doden) Groot-Brittannië.
Vijf jaar later blijkt niet de radicale moslim, maar de blonde islamofoob de grootste bedreiging voor onze staatsveiligheid: we hebben een lange weg afgelegd.
We zijn de linkse politieke correctheid ver voorbij – die bestaat niet meer. Het nieuwe politiek correct ligt nu aan de andere kant: Wilders verdient het gehoord te worden want hij legt de vinger toch maar mooi op de zere plek en de burger loopt met hem weg.
De pogingen de andere waarheden omtrent Wilders onder het tapijt te vegen passen wonderwel in het beeld van omkering: dat deden we vroeger met rapporten waarin akelige dingen over allochtonen stonden.
Wij durven nog altijd niet recht in de spiegel te kijken.
