Het einde van het jaar 2012 is daar. Kerstmis komt nu voorbij terwijl ik dit schrijf en Oud en Nieuw staan voor de deur te dringen. Een tijd waarin je terugblikt op het voorbije jaar, op alles wat er in 365 dagen gebeuren kan met jezelf, je dierbaren, vrienden en vriendinnen. En dat is een hoop, niet allemaal even leuk. Daar moet ook wat tegenwicht geboden worden.
Jaren geleden vertelde een goede buurman in een gezellig samenzijn waarin het onderwerp films ter sprake kwam, dat we een bepaalde film echt moesten zien: As It Is In Heaven. Wij hadden toen net de primeur van Daniel Craig als James Bond gezien en zaten in een golf van 'makkelijk te consumeren' en 'vermaakt te willen worden'. Iets waaraan de film Casino Royal perfect voldeed. De film belandde op de achtergrond en hoezeer we van film houden, kwam het er niet van. Tot vanavond...
Wat de film nu voor mij zo goed maakt en waarom ik graag wil dat je hem gaat zien, is dat de film dat tegenwicht is waar ik het hierboven over heb. Het tegenwicht wat niet in ontploffingen en autoachtervolgingen zit, maar in deze film wordt geboden door een perfecte balans tussen een gedegen script, prima acteurs, een schitterende Zweedse omgeving met thema's als geloof en ongeloof, verwachtingen, zelfontplooiing, machtsmisbruik, vriendschap en liefde. Het lijkt te veel als je dit leest en het is voorwaar de kracht van de regisseur door de balans zo te leggen dat niets de overhand krijgt of dat de film wegglijdt. Een beroemd dirigent keert terug naar zijn geboorteplaats en neemt aldaar het kerkkoor onder zijn hoede.
Ik dank mijn buurman Geert dat hij mij deze film uit 2004 heeft aanbevolen; het heeft weer wat teweeg gebracht: wat je echt wil, moet je doen! Op mijn beurt hoop ik nu dat ik jou kan overhalen om de film te gaan zien als je dat nog niet gedaan hebt.
Tot slot een twee links: eerst de trailer van de film en een prachtig fragment zoals deze is te zien op YouTube: Gabrieles Song!
Merry Christmas and a Happy New Year!
