Overpijnzing

Na de vliegtuigramp in Tripoli bedacht ik twee dingen die me bezig houden:

1. De wereldpers is in zijn volledige nieuwsgeilheid gedoken op de jongen die de vliegtuigramp heeft overleefd. Daarbij is elk sprankje informatie er één en dat wordt uitgemolken. Op deze pagina wordt beweerd dat hij 8 of 9 jaar tegelijk is. De jongen zal nooit en te nimmer meer anoniem door het leven kunnen gaan. De te verwerken emoties van de ramp zelf zijn al meer dan een gemiddeld mens kan bevatten. Gecombineerd met alle 'persoonlijke aandacht' die voor vele beroemdheden die daar juist naar verlangen, al voldoende is om aan de drugs of drank te geraken, wens ik hem veel sterkte toe. Hij vroeg om niets maar krijgt beide extreme kanten van het leven voor zijn kiezen.
2. De familie van diezelfde Ruben gaat naar hem toe per vliegtuig. Zouden ze met hem terugvliegen?

Het leven neemt soms een rare, nare wending.