Gisteravond heb ik de film gezien, na het lezen van de Volkskrant recensie over de herverfilming van "The taking of Pelham 123". Het origineel (met "One Two Three" in de naam ;-) heb ik vroeger ooit gezien en de film moest het hebben van de sterke rollen van de hoofdrolspelers, Walter Matthau en Robert Shaw. Te meer daar de special effects rond die tijd het niet halen met wat er nu allemaal mogelijk is. Denzel Washington speelt de rol van Walter (Matthau) Garber en John Travolta die van (Robert Shaw) Ryder. Die zijn perfect gecast voor hun vertolking. De hele film is een achtbaanrit, zoals te doen gebruikelijk voor dit genre. En ik heb me kostelijk vermaakt maar toch dacht ik vanmorgen 'Er mist iets aan de film' en nu weet ik ook wat.De film leunt in deze versie zo zeer op de snelle montage, de achtbaan rit en de twee hoofdrolspelers, dat als je je na afloop afvraagt wie er nog meer meespeelden in de film, je het antwoord schuldig moet blijven. Ook is er weinig spitsvondigs meer over van de ontknoping, dit i.t.t. het origineel (Voor zij die hem gezien hebben, is het volgende voldoende: Hatsjoe!).
Is er dan helemaal niets positiefs over de film te zeggen? Tuurlijk wel. Het biedt aangenaam vermaak en ontspanning. Maar ik had het kunnen verwachten, dat elke film na de briljante vorige (Mannen die vrouwen haten), moeite heeft om de hooggespannen verwachtingen van een spannende film waar te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten