Bij mijn thuiskomst uit Utrecht nu eindelijk eens dat actiepunt aangepakt wat al weken op mijn lijstje stond van 'Binnenkort afhandelen'. Je kent het vast wel: het kost zo weinig tijd dat je het niet de moeite waard vindt om er langer dan 3 minuten mee bezig te zijn, maar het gebeurt maar niet. Al met al denk je er langer over (Shit, nog niet gedaan) dan dat je het direct zou afhandelen, maar ja, is het een leuk klusje? Iets waar je vrolijk van wordt? Dacht het niet. Dus schuift het op en op en enfin, nu vanavond, eindelijk is mijn gehoorapparaat weer eens voorzien van nieuwe onderdeeltjes, schoongemaakt enz. Het mag geen naam hebben, maar toch, het is gebeurd. En het voelt goed.
In datzelfde licht moet het volgende worden bezien. Onder het doosje schoonmaak-gereedschap, lag een Volkskrant artikel van de vakantie van dit jaar, van 22 juli. In de vakantie was ik er erg van onder de indruk; mee eens en zo. Voor op mijn blog dacht ik toen. Maar het is er al met al nog niet op beland. En dat zit me net zo 'niet lekker' als het voorgaand. Dus nu dan maar in één keer alles goedmaken. Het lucht me vast op.
Het genuanceerde artikel van Marjanne van Zwol, politicologe en ethica is gelukkig nog te lezen op internet. Het gaat om een triest geval waarbij na een moord op een jonge vrouw de rechter uitspraak doet. In het oordeel wordt meegewogen dat de nog in leven zijnde moeder psychische schade ondervindt. Ik dank je de koekoek! Zal me een moeder zijn die het geen ene lor kan schelen dat haar dochter is omgebracht! Ik lees dat de dader daarvoor extra wordt gestraft?! Dat vind ik raar. Dat klinkt weer te veel naar 'het publiek wil dat meegewogen hebben' en 'we hebben nog een schandpaal over'. Andere ouder? Andere impact? Andere straf!
Van Zwol geeft nog een aantal suggesties waardoor de moeder psychische schade zou kunnen ondervinden, maar eigenlijk doet het er niet toe. Ik wist altijd dat als je een misdrijf begaat, de rechter daarvoor een pasklaar antwoord had: het wetboek. Tot 22 juli, toen hij verklaarde ontvankelijk te zijn voor andere maatschappelijke signalen, anders dan objectieve metingen. Ik zou zeggen: pas democratisch (dat wel ja!!) het wetboek aan als het niet meer voldoet. Maar om zo een oncontroleerbare (onverifieerbare) factor toe te voegen aan de rechtspraak vind ik een slechte zaak!
En ja, inderdaad, het lucht me op dit nu gezegd te hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten