Het heeft even geduurd maar ik meld me hier weer aan het blog-front. Na gisteren kan ik stellen dat de eerste week er op zit van mijn studie. Ik leef nog wel maar vraag niet hoe. De wat dramatische kop was het eerste wat me te binnen schoot toen ik vorige week aan mijn blog-dacht. 'Is dit wel wat ik wil?' Maar ook 'Waarom?' is door mijn hoofd gegaan. En tenslotte ook 'AAAAAAArrgghhh...'.Je vraagt je misschien af waarom ik je er mee lastig val. Dit doe ik mezelf toch aan? Dat klopt! Touché! Maar op dit moment heb ik even de rust om iedereen die het weten wil te informeren hoe het gaat, omdat dit sneller werkt dan iedereen apart op de hoogte te stellen. Het was, correctie, het is zwaar. Naast je werk serieus een opleiding volgen, zo had ik al kunnen weten van mijn lieve vrouw, vereist doorzettingsvermogen, relativeringsvermogen, doorzettingsvermogen, conditie en een hele grote hoop zen.
Alles is nieuw: het gebouw, de mensen, de gebruikte computersystemen (o.a. Micro$hit, het Rooster systeem, Mail-systeem, enz). Zelfs de rekenmachine is GR(RRRR) geworden en meteen niet meer makkelijk te gebruiken. De Wiskunde boeken lijken infantiele kleurenstrips te zijn geworden, maar bij nader inzien gewone boeken te zijn met opgaven die behoorlijk uitdagen. En tot overmaat van ramp aanwezigheidsplicht bij bepaalde vakken. En bovenal geen informatie stop! Het gaat maar door. Openingstijden van de Mediatheek, van het restaurant. En de chipknip. Altijd kon ik zonder, tot nu :-(
's Avonds tussen alle lessen door een hapje gegeten. Een half uur slechts maar het eten is goed verzorgd. Ook de docenten reageren prima op vragen die je kunt mailen. Maar toch blijft het gevoel overheersen de eerste week van: 'Wat doe ik mezelf aan? Waar zijn mijn vrijstellingen nu goed voor?!'.
Het blijkt dat in het derde en vierde jaar veel van mijn vrijstellingen zitten. Het tweede jaar wat minder en het minst... je raadt het al... in het eerste jaar. Gelukkig heb ik een hele lieve vrouw die mij prima helpt; niet door voor te zeggen o.i.d. maar als docent. Me leert te plannen (MEGA-belangrijk!), met me overlegt, soms kookt, boodschappen doet, dan weer me leert te relativeren enz. Geweldig Tanja!
En dan gisteren. Wederom een lange dag. Van 8 tot 21 bezig met kopiëren, lezen, lessen, PC's en het lijkt al zelfs een beetje dat je dit altijd al deed? Dat is raar?! Het lijkt al iets beter te gaan. Dit is natuurlijk geen enkele garantie over hoe het verder gaat. De tijd zal het leren. Alleen nog al dat huiswerk, bareuh...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten