Gisteravond een fantastische en indrukwekkende film (Des Hommes et des dieux) gezien in Het Kijkhuis in Leiden. En tijdens de film valt op hoe zeer ik ben gehersenspoeld door alle Amerikaanse TV-pulp. Pulp waarin de hoofdrolspelers stuk voor stuk zijn ge-bleeched, voorzien van hulpstukken, geverfd, gebruind, strakgetrokken en onthaard om maar eens wat te noemen. Neem een willekeurige film: aan de acteurs zijn de emoties niet meer af te lezen, zo strak zitten zij in hun vel.
En dan zie je een film als deze, met inhoud. Met hoofdpersonen van vlees en bloed. Herkenbaar in doen en laten, in al hun facetten en kwetsbaarheden. Zo menselijk als je in tijden niet meer hebt gezien. En alle karakters worden vertolkt door prachtige acteurs met sprekende gelaten en doorleefde groeven. Een pleidooi voor het ouder worden. Voor het mogen zijn wie je bent. En ja, het verhaal laat ook zien dat de mens meteen het mooiste en het lelijkste wezen is wat er rondloopt.
Een waar gebeurd verhaal. Als je de kans krijgt, gaat hem zien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten