zaterdag 6 november 2010

Pizzapunten en breuken

Sinds mijn studie blijf ik mij verwonderen hoe je eigenlijk zelf bepaalde zaken hebt geleerd!? Praten (van de eerste woordjes tot en met hele zinnen), lopen (de eerste stapjes tot en met rennen, springen enz) en ga zo maar door. Dat wonderbaarlijke proces is iets wat gelukkig niet (zo snel) te stoppen valt. Maar hoe heb je nu zelf geleerd om met zo iets als breuken om te gaan?

Ik kom daar mee omdat afgelopen woensdag ik mijn eerste les zelfstandig geven mocht en breuken het onderwerp van de les was. En bij Meetkunde didactiek vorig jaar, is blijven hangen dat je ook goed leren kan van non-voorbeelden: voorbeelden die laten zien hoe het niet moet. Met name, voor als het begrip te abstract is om in woorden uit te leggen.

In mijn thuis voorbereide non-voorbeeld had ik een bovenaanzicht van een pizza
getekend en die opgesneden zoals je hem nooit opdeelt. Eerst normaal in vieren, maar dan
rechtdoor gesneden in 4 onbehoorlijke grote porties en 4 kleine stukjes.

Het blijkt dat iedereen in de klas onmiddellijk ziet dat de pizza is opgeknipt in 8 stukken, maar dat het "niet eerlijk" is! Ze weten heel goed hoe deze wel eerlijk te verdelen is. En op zo'n moment is het leuk om in te haken en te zeggen dat in de Wiskunde een breuk altijd een eerlijke, gelijke verdeling kent! Je kunt dan ook laten zien dat twee stukje pizza (2 keer 1/8 pizza, gelijk is aan 1/4 pizza). Want het referentiekader is heel bekend.

En verder? Ja, ik was erg tevreden over de klas en niet ontevreden over mijzelf. Volgende week meer hierover!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten